ارسالی از:
فرمان
آریا
تحلیل
سیاسی: نفوذ کمونیست های سابق (تواب) در ارگان های حساس کشور:پس از
انقلاب و بازداشت های گسترده ای گریبان گیر نیروها و عناصر چپ شد ،بنا بر شیوه های
متداول برخورد با آن ها در زندان گروهی از این عناصر با اظهار ندامت از باورهای
کمونیستی خود به دامن اسلام بازگشتند! نیروهای موسوم به مجاهدین خلق نیز از این
پروسه مستثنی نبودند.بسیاری از این تواب ها بعدها در بازجویی ها و محاکمات هم
اندیشان سابق خود نقش فعالی ایفا نمودند و متاسفانه به مرور زمان جذب ارگان های
اطلاعاتی و امنیتی کشورمان شدند و نقش نسبتا موثری را در این نهادها ایفا کردند.از
جمله به دست گرفتن بخش های فرهنگی نهادهای امنیتی و اطلاعاتی از تبعات همین روند به
شمار می رود.افرادی مانند ناصر بنا کننده (پورپیرار) و عبدالله شهبازی با گرایش های
کمونیستی و توده ای از این عده اند.هر چند که عناصری مانند شهبازی و پورپیرار به
ظاهر از عقاید مارکسیستی خود دست برداشته اند اما ته مایه های این باورها در
عملکردها و نوشتارهایشان به روشنی قابل تشخیص است.پورپیرار با سلیمی نمین که از
نزدیکان سعید امامی به شمار می رفت دارای پیوندهای محکمی است و تا جایی که سلیمی
نمین آشکارا از ادعاهای پورپیرار دفاع کرده و در مناظره های تاریخی به سود پورپیرار
حاضر می شود که این موضوع در جای خود قابل بحث و انتقاد است.
عبدالله
شهبازی نیز یکی دیگر از عناصر مرتجع کمونیست و توده ای بود که پس از دستگیری و
اظهار ندامت مراکز فرهنگی وابسته به وزارت اطلاعات را به دست گرفت.اظهارات وی تا
اندازه ی زیادی مبالغه آمیز به نظر می رسد و دارای رگه های خصومت آمیز با ملی گرایی
و تاریخ ایران است.از دید وی دنیا از طرف چند یهودی و یا انجمن های یهودی اداره می
شود و تنها با مطالعه کارکرد این انجمن هاست که می توان به زوایا و چیستان های
تاریخی پی برد.از یک منظر می توان عقاید وی را به عنوان یک سرچشمه برای آثار ناصر
پورپیرار دانست.هر چند که شهبازی با احترام قابل توجهی به تاریخ و فرهنگ ایران می
نگرد ولی ادعاها ستیزه جویانه وی با فرهنگ و تبار آریایی هر فرد باریک بینی را یاد
ادعاهای شبه پورپیراری (البته با کلاس بالا) می اندازد.
ادعاهایی
وجود دارد مبنی این که شهبازی از بولتن سازان محرمانه وزارت اطلاعات بوده است و در
معرفی جریان های سیاسی به مدیران رده بالای کشور در قالب بولتن های محرمانه تلاش می
کرده است ولی به نظر نمی رسد که او در انجام درست این وظیفه مهم موفق بوده باشد،از
سوی دیگر کسانی مدعی اند که نقش عبدالله شهبازی و حلقه مرتبط با او در ایجاد جریان
های قوم گرا ،نقشی پر رنگ بوده است.
مطلب زیر
شامل زندگی نامه و کارنامه سیاسی عبدالله شهبازی است که از دانش نامه اینترنتی ویکی
پدیا برداشته شده است.
شهبازی در
سال ۱۳۳۴ در شهر شیراز به دنیا آمد. پدرش حبیب الله شهبازی رئیس طوایف کوهمره سرخی بود که پس از شورش ۲-۱۳۴۱ عشایر جنوب
علیه حکومت پهلوی تیرباران شد.
از سال
1348 وارد محافل مذهبی- سیاسی هوادار آیت الله خمینی شد و از شاگردان شیخ
محی‌الدین حائری شیرازی بود. در تابستان ۱۳۴۹ در چهارده سالگی برای
نخستین بار به اتهام پخش اعلامیه مرجعیت آیت الله خمینی در مجلس ختم آیت الله حکیم (مسجد نو شیراز) دستگیر شد. از آن پس در
سالهای 1350 و 1351 نیز دستگیر شد تا سرانجام در تابستان 1352 به اتهام عضویت در
گروهی با مرام ضدیت با مقام سلطنت برغم صغر سن به یک سال و نیم زندان محکوم شد. در
زندان، تحت تاثیر محمدعلی عمویی و عباس حجری و تقی کی منش به حزب توده ایران گرایش یافت. پس از آزادی
از زندان در سال 1354 وارد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران شد.
عبدالله
شهبازی تحصیلات خود را در شیراز و سپس در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران به پایان برد و در همین
سالها به حزب توده پیوست و به سرعت مراحل ترقی را
در این حزب طی کرد. پس از دستگیری رهبران و کادرهای حزب توده توسط
نیروهای امنیتی در سالهای ۶۱-۶۲، احتمالا به خاطر دستخط
پدرش خطاب به خمینی در سال ۴۲ مورد عفو قرار گرفت و
آزاد شد، شهبازی از دهه ۱۳۶۰ در عرصه تحقیقات تاریخی و سیاسی فعال شد. در سال ۱۳۶۷ در تأسیس موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی وابسته
به وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایفای نقش
نمود و به مدت یک دهه اداره امور این مؤسسه را به دست داشت.
در سال
۱۳۷۴ در تجدید سازمان مرکز اسناد بنیاد مستضعفان و جانبازان به عنوان
مؤسسه تخصصی مطالعات تاریخ معاصر ایران موثر بود. او
مسئولیت معاونت پژوهشی این مؤسسه را به دست گرفت و فصلنامه تخصصی تاریخ معاصر
ایران و ده‌ها طرح پژوهشی از جمله «فهرست نمایه مطبوعات ایران در دوره
قاجاریه»، «دانشنامه ایلات و طوایف ایران» و «روزشمار تاریخ ایران در دوره قاجاریه»
را طراحی كرد. وی در انتخابات نهم ریاست جمهوری از حامیان محمود احمدی نژاد بود.
از شهبازی
ده‌ها نوشتار و مصاحبه در دانشنامه‌ها و مطبوعات ایران منتشر شده‌است. دو کتاب
خاطرات منتشر شده پس از انقلاب (خاطرات ارتشبد حسین فردوست، رئیس دفتر ویژه اطلاعات محمدرضا شاه پهلوی، و خاطرات نورالدین کیانوری، دبیر اول حزب توده ایران) ویراسته شهبازی
است.
روز
۲۲ آذر سال ۱۳۸۶ خورشیدی شهبازی با ایراد
سخنانی در دانشگاه شیراز برخی از مسوولان شهر شیراز را زمین‌خوار نامید.سازمان
روز ۱
دی همین سال شعبه نهم دادسرای شیراز، شهبازی را به دادگاه فراخواند و شعبه
۵ اداره آگاهی نیروی
انتظامی شیراز (ویژه رسیدگی به پرونده‌های قتل) به عنوان مرجع رسیدگی به پرونده
تعیین شد.[۱۳] در پاسخ به سخنان شهبازی در دانشگاه شیراز، سازمان
منابع طبیعی نیز وی را زمین‌خوار نامید.
شهبازی
برای پاسخ به این اتهامات در ۸ فروردين ۱۳۸۷ کتابی اینترنتي
۱۴۶۱ صفحه اي با عنوان «زمين و انباشت ثروت: تکوين اليگارشي جديد در ايران
امروز» بر روی وبگاه شخصی خود قرار داد.
وی
۲۹خرداد ۱۳۸۷ پیرامون مطالبی که در
رابطه با زمین خواری و ارتباط مقامات دولتی در استان فارس با این موضوع نگاشته بود
بازداشت گردید.[۱۶] و با وثیقه یکصد میلیون تومانی یکروز بعد آزاد
گردید.
مقامات
دولتی پس از انکار اولیه بمب گذاری و خرابکاری در انفجار شیراز پس از چندی بمب گذاری را
تایید و اعلام کردند که ۱۲
مظنون را پیش از منفجر کردن کنسولگری روسیه در رشت و چند مکان مذهبی دیگر در قم دستگیر
کرده اند. شهبازی معتقد است که دستگیر شدگان بیگناه هستند. وی با یاد آوری اطلاعات
پیرامون عملکرد سعید امامی ( معاون امنیتی وزارت اطلاعات در دولت اول هاشمی رفسنجانی) مدعی است که در این مورد
نیز همچون بمب گذاری در حرم امام رضا وزارت اطلاعات در حال پرونده سازی برای
افراد بیگناه و منحرف کردن پرونده از مسیر واقعی خود است. وی تصاویری از دو تن از
دستگیر شدگان (فرامرز شيخ‌الاسلامي و محمد شاه قطبي) را منتشر ساخت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر